छोराछोरीका लागि बुवा सबेभन्दा प्याराे लाग्नुका कारणहरू यस्ता छन ः
१, छोराछोरीको जीवनमा बुवा त्यो पहिलो पात्र हुन्, जसले सुरक्षा,भरोसा, समर्थन,साहारा र माया दिने काम गर्छन् । बुवाकै काँधमा छोराछोरीले पहिलो पटक संसार चढ्न सिक्छन्, किनकि बुवाको काखमात्र पुर्ण सुरक्षित लाग्छ । यो भावनात्मक र आत्मियताको आभाष छोराछोरीको मनमुटुमा जीवनभरी नै रहन्छ । त्यसैले होला आमाबुवाको छाहारी टुटेपछि मात्र उनिहरुको अभाव महसुस हुन्छ । आँखा रसाउँदा आँसु पुछिदिएर मुस्कान फर्काउन पहल गरिदिने बुवालेमात्र सबै समस्याहरुको समाधान गर्नसक्छ भन्ने बिश्वासले गर्भ गर्ने छोराछोरीले सानोछँदा आफ्ना बावुलाई सुपरहिरो जस्तै देख्छन् । यस्तोभावनात्मक सम्बन्धले जीवनभरी कायम रहनेगरी गहिरो माया बसाल्छ ।
२,छोरछोरी जस्ता भएतापनि बुवाको माया कुनै स्वार्थ वा शर्त बिनाको भेदभाव रहित सदैब समान हुन्छ । कहिलेकाहीँ छोराछोरीले गल्तीगर्दा पिट्ने वा गालीगर्नुको पछाडीपनि सुरक्षा वा सुधारको भावना नै हुन्छ । यस्तो निस्वार्थ मायाको अनुभूति बावुआमा बाहेक अरुबाट बिरलैमात्र पाईन्छ ।
३, जब छोराछोरी विद्यालय जाने उमेरका हुन्छन् , त्यतिबेला पुस्तक,कापी, झोला, पोशाक, विद्यालयको शुल्क, लगायतका सबैखर्च बुवाले नै जोहो गरिदिने हो । छोराछोरी ठुला हुँदै जाँदा उनिहरुको संसारजित्ने सपना पुरागर्न पखेटा फिजाउन प्रयास गरिदिने पनि बुवा नै हो । तिमी यस्तो वा उस्तो बन्न सक्छौ, के पढ्ने ? वा भविश्यमा के बन्ने बिचार छ ? तिमी जहाँ पुग्न चाहन्छौ म त्यहिं पुर्याईदिन्छु भनेर सल्लाह दिने प्रेमले भरिएको भरपर्दो आधारभाव बुवाको व्यवहारमा मात्र भेटिन्छ । त्यसैले बुवा छोराछोरीको सपना पुरागर्ने पहिलो व्यक्ति हुन् । आज्ञाकारी छोराछोरीको सपना र भविश्य सनिश्चितताकोलागी समर्पण वा बलिदान गरेको देख्दा बाबू प्रतिको माया अझ गाढा बन्न जान्छ ।
४, बाबू छोराछोरीहरुलाई सुरक्षादिने ढाल जस्तै पहरेदार पनि हुन् । जहाँ छोराछोरीले आफूलाई असुरक्षित महसुस गर्छन्, त्यतिबेला कसैको डर बिना बावु नै अगाडी आएर आफ्ना छोराछोरीलाई जोगाउँछन् । मेरा छोराछोरीहरु ठिक छन्, उनिहरुमाथी प्रश्न नगर, बरु जे भन्नू छ मलाई नै भन भन्ने बलियो आवाज बुवासँग बाटै निस्कन्छ । कसैसँग नडराई आफ्नै छोराछोरीको पक्ष लिन्छ । यसबाहेक छोराछोरीका हरेक अप्ठ्याराहरु सहज बनाउने यो संसारमा बुवा मात्र हुन् । यस्ता क्षणहरुले बुवाप्रतिको अपार सम्मान,भरोसा र माया अझ गहिरो बन्छ ।
५, छोराछोरीहरुले मूल्य-मान्यता, नैतिकता, धैर्यता वा सघर्षगर्ने तरिका जस्ता आफ्नो जीवनमा चाहिने धेरै कुराहरु बुवाबाटै सिक्नेहुन् । त्यसैले घरलाई जीवनको सबैभन्दा ठूलो विश्वविद्यालय मानिन्छ । इमान्दार बन,आफै मेहनत गर,अरु कसैलाई दु:ख नदेउ, आफ्नो आत्मसम्मान कहिल्यै बिक्न नदेउ,जस्ता थुप्रै ज्ञानका कुराहरु बुवाले नै छोराछोरीलाई सानैदेखि सिकाउँदै ल्याउछन् । यस्तो सिकाईले जीवनभरी साथ दिन्छन् । तिनै सिकाईले आफ्नो जीवन सफल हुने हो । जब छोरछोरी सफल हुन्छन्,ज्ञानी सन्तानले आज बावुको कारणले नै म यहाँ छु भनेर सम्झलान् भने अर्कोतर्फ छोराछोरीको सफलता देखेर बुवाको छाती गर्भले फूल्छ, जुनकुरा कसैले देख्न सक्दैन । यहिकुरा सफलताको मूलजरा सम्झेर अझै माया थपिन्छ ।
६, बाबू बूढो भएर आँखा धमिलो भएपछि पनि छोराछोरीहरुप्रतिको माया अझ प्रष्ट देखिन्छ । छोराछोरीहरु कसरी बाँचेकाछन् ,उनिहरुलाई के चाहिन्छ ? कतै चोटपटक लाग्छ कि, कहीँ रोगी पो हुन्छन् कि भन्ने जस्ता थुप्रै कुराहरुले बावुको मन हरदम पोलिरहेको हुन्छ । त्यसको बदलामा हाम्रो खुशी र सुन्दर भविश्यकालागी बुवाले आफ्नो सपना त्यागेकाछन्, जीवनको ठूलो भाग हाम्रैलागी समर्पण गरेकाछन् भनेर बुझ्नसके बावुआमा साक्षात् भगवान जस्तै लाग्नेछन् ।
७, बावु परोक्ष रुपमा छोराछोरीहरुको आत्मबल निर्माता पनि हुन् । तिमीहरु आफै सफल र क्षमतावान छौ, त्यसैले कसैका सामु झुक्न पर्दैन भन्ने जस्ता शब्दले हरेक छोराछोरीको कसिलो आत्मबल निर्माण हुन्छ । जीवन सघर्षको दौरानमा बावुआमाले बोलेका यस्ता शब्दहरु जतिबेला कानमा गुञ्जिन्छन् त्यतिबेला भुईमा लडेको भएतापनि उठेर हिड्ने सामर्थ्य आउँछ । यस्तो मिठास भरिएको विश्वास जीवनभरी साथ रहे जीवनको लय नै बदलिनेछ । निष्कर्षमा -त्यसैले छोराछोरीहरु सँगको बावुआमाको सम्बन्ध केवल एक साधारण पारिवारिक सम्बन्ध जस्तो मात्र होईन,अत्यन्त आत्मिक,बलिदानी सुरक्षा र प्रेरणादायक अदितिय सम्बन्ध हो जसमा नदेखिने अनन्त माया मात्रै हुन्छ ।
धन्यवाद !
